第44章 今昔(1)-《黎明沉眠[星际]》


    第(3/3)页

    俊美皇子哼笑了一声,摇了摇头。他睁开眼,终于施舍两个字:“不能。”

    姜见明脑子卡了一秒才意识到,他是在回答问题——能否特赦他不上军事审讯庭。

    噢,不能。

    看来皇子殿下着实小气。

    加西亚自顾自回答第二个问题:“莱安皇兄是个明君。”

    姜见明追问:“您呢?”

    加西亚又不理他的问话,却回答了第一个关于年长与否的问题:“我和莱安皇兄同岁,你看起来比我小。好了,开机甲。”

    姜见明忍不住笑:“如果您和皇太子是孪生兄弟,那我应该比您大一岁。”

    加西亚沉默了一秒,他深深地看了一眼驾驶座上的黑发青年:“你和莱安.凯奥斯是什么关系?”

    姜见明抬起一根食指,竖在弯起的唇边,黑色的手套与白皙的皮肤相衬得更加鲜明。

    他眼带软意,轻声吐字:“保密。”

    【大蜘蛛副本后砍掉的部分】

    他闭上眼,开始思考。

    究竟为什么……b级亚种会出现在适应期军官历练的低危险区域呢?

    听唐镇和加西亚的说法,强大的异星生物并非只出现了一只,受袭的也不止一个小队。

    只是纯粹的巧合,还是有人想在银北斗背后放冷箭?

    b级亚种出现时,最初身上就是带伤的……这又意味着什么?

    在这样的思考中,姜见明的心神渐渐松缓下来了。

    这种习惯已经伴随他很久了,好像从小便是如此。

    思考对他来说并不是负担,反而是一种静心的方式。哪怕有时候根本想不出什么东西,单纯梳理逻辑也能让人脑子清醒。

    但是这次,他思考的过程在某一刻有了分心。

    理智的漩涡中,撞进一个身影。

    姜见明不满地想:加西亚怎么开着m-破军那种危险机型?

    他不是尊贵的皇子么,怎么偌大个银北斗要塞,都没个人能管管他吗?

    这个念头与他思考的问题无关,过渡时更是没有半点逻辑联系可言,但思路一歪,他就刹不住车了。

    姜见明于是又想:他会开着机甲飞一整晚吗?

    又想:小殿下今晚吃苹果了吗?

    【其他的花絮以后再随机掉落,最后提醒一遍,这章内容没有消失,在上一章作话哦,添麻烦啦~】

    llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll


    第(3/3)页